Rzecz o kanonizacyi Śtej Jadwigi zawartą jest w XIym rozdziale legendy. Nasz rysownik poświęcił jej 5, a właściwie 6 obrazów, pod niniejszym bowiem numerem dwa rzeczywiście obrazy się znajdują. Jeden przedstawia podanie prośby o kanonizacyą Urbanowi IV. drugi obejmuje zezwolenie Klemensa IV. na rozpoczęcie kanonizacyjnego procesu. W pierwszym podającymi prośbę są tylko duchowni, i to jak się zdaje zakonnicy Cystersi, w drugim obok duchownych widać niektóre świeckie osoby. Na obu obrazach papież w zakonnem Cysterskiem ubraniu, choć tak Urban IV. jak i Klemens IV. wcale nie byli zakonnikami. Na głowie papiezkiej trójkoronna tyara, a w otoczeniu kardynałowie w białe płaszcze i w białe kapelusze przybrani.
Zasługują tu na uwagę opieczętowane pisma, jakie na pierwszej części obrazu zakonnicy oddają ojcu Świętemu, a na drugiej z rąk jego one odbierają. Widzimy przy nich pieczęcie owalne, jakich w średnich wiekach powszechnie używało duchowieństwo. Przy pierwszym piśmie obejmującym bezwątpienia prośbę o kanonizacyą wisi pieczęć biskupia, zapewne arcybiskupa Gnieźnieńskiego, przy drugiem od ojca Śgo wychodzącym coś nakształt gałązki. Nie jest to jeszcze sama bulla, jaką niżej zobaczymy, ale pismo z kancellaryi Ojca Śgo wychodzące i tylko pieczęcią któregoś z kardynałów opatrzone.
Przedstawienie obu tych obrazów w rękopisie Hornigowskim zgadza się z poprzedniem aż do najdrobniejszych szczegółów. Jedyną różnicę upatrzyćby można w narysowaniu samych twarzy. Drukowana zaś legenda obejmuje tylko pierwszy obraz wykonany wedle osobistych pomysłów rysownika z roku 1504.